tentoonstelling Bob Roes

Info

Roes meeste werken zijn onscherp, vaag en uitgeveegd geborsteld.

Het wegvegen van zijn onderwerp of een deel ervan, denk aan de gezichten, is zijn manier van werken. Soms wordt ook een kruis gemaakt over het werk. Een kruis maken betekent ook laten we het vergeten, wegwissen. Alsmaar dat wegvegen!

Zo komen we bij de blik van Roes, het kernpunt in zijn werk.

Welke blik moet er weggeveegd, vernietigd en afgebroken worden zoals de gehele schilderstijl van Roes kenmerkt? Zowel naar inhoud en techniek. Wat mag niet scherp gesteld worden?

Elk subject cirkelt in zijn spreken en handelen rond een traumatische leegte die opgevuld moet worden met chit chat doorheen zijn leven. Die gaping ontstaat als een prétalig wezentje van vlees en bloed zijn verhouding tot de taal die hem opgelegd wordt zoekt en het steeds, opnieuw en opnieuw, niet vindt. Een herhalend, dwingend patroon achtervolgt het subject. En hij heeft er geen weet van! Het leven gaat gewoon zijn gangetje.

De kunstenaar creëert, maar waarom? Dat weet hij zelf niet! Vraag het hem niet want hij begint in alle ernst verdichtingen over het gat van zijn leegte te strooien. Met fraaie volzinnen in vierkleurendruk brochures vult hij zijn fantasmatische ruimte uitstekend in. Doch welke gaping Roes in zijn werken moet vullen, weten we niet.

Leegte is zelfs vaak ongemerkt zijn onderwerp. In de werken waar blikken worden weggeveegd, weggedraaid, ontweken, afgedekt en ontkent zit zijn kern!

Ursula de Graef over Bob Roes

The moment is yours

Het familieportret, het bezoek met bloemen als een vage herinnering in "la visite", de schrijfster aan de tafel in "the attempt 13", de ontvouwde vlag in "evolution is the exception, extinction is the rule", de verloren blik in de vallei in "the pursuit of hapiness, interrupted"... Allemaal momentopnamen verstilt in een schilderij van Roes. Je voelt het betekenisloze van elke handeling of situatie die Roes zorgvuldig distilleert uit "gevonden" beelden, beelden die uitmunten in het ontbreken van een kader, een context die betekenis zou kunnen oproepen. De wanhopige poging tot zingeving lijkt reeds lang vervlogen.In zijn laatste werken toont Roes zijn kunsten in schilderijen met bomen in het bos. De rust, harmonie en eenvoud van de schrale natuur op arme zandgronden rond Turnhout. De kleuren evoceren nog steeds Roes typisch dreigende ondertoon van onbehagen, zoals in vroeger werk. De vraag stelt zich of hij als Lieremanschilder eindigt, of is dit wederom een tijdelijk rustpunt in zijn zoektocht?