Vocarde/Armonioso - Mundo de siete pozos
Deze informatie is niet meer actueel!
Alfonsina Storni (° 1892), een Argentijnse dichteres van Zwitserse origine, schreef in 1934 'Mundo de siete pozos' (Wereld van zeven bronnen). De Desselse Dagmar Feyen zette de toon van deze gedichten om naar de zuiderse klanken van de tango nuevo. Beersenaar Eva Vermeren ging hier mee aan de slag met het instrumentale tangokwintet Armonioso en het 15-koppig vocaal ensemble Vocarde. Zij slagen er in de wisselende zuiderse tempi, de gedreven en soms melancholische toonzetting, te laten klinken door het koor in combinatie met de instrumenten.
Wanneer
-
vrijdag 10 jan 2020
van 20.15 u tot 21.30 u
Prijs
€ 17,00 (Basistarief: 17,00 €)Waar
- naam
- GC 't Heilaar
- adres
- Heilaarstraat 35
2340 Beerse
Tickets
- Telefoon
- 014 600 770
- website
- http://www.vaartwebshop.be
Contact
- vaart@beerse.be
Info
In samenwerking met:
jeugdkoor Arioso
Eva Vermeren en het vocaal ensemble Vocarde (uit Dessel) gaven aan componist Dagmar Feyen de opdracht om een compositie te maken voor het vocaal ensemble, in samenwerking met het tango-ensemble Armonioso.
De compositie kwam tot stand en kreeg de naam ‘Mundo de siete pozos’.
Hier onder een korte beschrijving van het werk:
‘Mundo de siete pozos’ is een suite voor vocaal en instrumentaal ensemble, gebaseerd op gedichten van de Argentijnse dichteres Alfonsina Storni (1892 – 1938).
Op vraag van Eva en het vocaal ensemble naar een groot werk met begeleiding van een instrumentaal kwintet, begon Dagmar Feyen de zoektocht naar een geschikte vorm en geschikte teksten. Omdat de instrumentale begeleiding in handen was van een klassiek Piazzolla-kwinten (viool – accordeon – gitaar – piano – contrabas) lag het tango nuevo-genre voor de hand. Daaraan gekoppeld begon de componist de zoektocht naar geschikte poëzie, die leidde naar Argentinië en de vroeg 20ste -eeuwse dichteres Alfonsina Storni. Alhoewel het werk opgevat is als een geheel (ca. 80 minuten) zouden zowel de vijfdelige instrumentale suite als de zevendelige koorcyclus op zichzelf kunnen staan. Zelfs de afzonderlijke delen zouden bij gelegenheid apart uitgevoerd kunnen worden.
De zeven delen van de vocale cyclus verwijzen naar het titelgedicht van de gebruikte dichtbundel ‘Mundo de siete pozos’ (wereld van de zeven bronnen) uit 1934. Deze gedichten zijn gekenmerkt door een donkere, bijna verbitterde kijk op de relatie man/vrouw, verwoord in archaïsche beeldspraak. Toch is componist Dagmar Feyen er in geslaagd op de juiste manier deze gevoelens over te zetten naar de typische zuiderse klanken, gezongen door het koor met begeleiding van het tango-ensemble.
De instrumentale suite bestaat uit 5 delen, waarin de Argentijnse volksmuziek doorweven wordt.
De instrumentale delen en de 7 koorstukken (steeds met begeleiding van het tango-ensemble) wisselen elkaar met regelmaat af. Het éne vormt een logisch vervolg op het andere.
